Didem Türe

Çok sarıldım ben bu sene. “Tesadüfen hayatta kalmış olmamızın bir bedeli olmalı” dedim. Durdum durdum da anneme, kardeşime, sevgilime sarıldım. Okulda, yolda, ofiste dostları gördüm sarıldım. Sarıldıkça ağladım. Omuzlarına iki damla da yükümü ben bıraktım. Hepimiz yüreğimizin yükünü birbirimize kattık; ne ağırlığından dert yandık, ne adımlarımızı yavaşlattık. Bize düşen ne kadarsa o kadarını yapabilmek istedik. Hep az geldi, yapacaklarımıza borç saydık.

Bu sene kötülüğün elini, kolunu, koltuğunu, doğrulttuğu silahı, sırıtışını, harfleri nasıl da yan yana getirebildiğini gördük, hatta televizyonda ses çıkarabildiğine bile şahit olduk.

2016’dan dileğim…

Evladının katili öyle evinin orta yerinde duracak, sen terliğini fırlatacaksın! Kopsa kopmaz ki yüreğin gibi bir anda elin kolun, onu da atasın dağılıp gidesin… Sonra ne yazar ki dünya bir tur atmış ya da ömründen yaş gitmiş… Yaşar gibi görünen, aklı yüreği paramparça insanlara dönüştürmek isterlerken bizi şimdi kalkıp da nereye gömeceksin acını, toprak dolmuş, katledilmiş çocukların, bebeklerin bedenleriyle? Bu umutsuzluğun orta yerinde hepimize güç diliyorum. Omzuna yaslanacağımız, yorulursak tutunacağımız daha çok dostumuz olsun.

Vicdan yoksunlarıyla karşılaştığımızda sabrımız olsun anlatmaya. Bir daha… bir daha… bir daha… anlatmaya. Bitmesin enerjimiz, tükenmesin soluğumuz. Daha da çok güç versin bize 2016. Sokaklarda daha yüksek çıksın sesimiz, kalemimiz hiç durmasın, adımlarımız yorulmasın, ama asla anlatmayı bırakmayalım.

Sevgi diliyorum. İnsanları sevmekten vazgeçmeyelim. Yok be! Sevdiğimiz sevmediğimiz belli bizim, yüreğimizi çöplüğe çevirmenin alemi yok. Sevildiğimizi bilelim, yalnızlığı hissetmeyelim bu sene.

Yeni yıldan son dileğim… Barışın bizimle geleceğine olan inancımız daha da kuvvetlensin. Birbirimize inanmaktan vazgeçmeyelim.
Dünyanın yaralı coğrafyalarının yeni yıl mesajları da birbirine benziyordur herhalde Noel baba. İçini şişirdik yeni yıl ruhunun, kusura bakma!