Yanıyorum… Bu Şehrin Huzuru Boğuyor Beni…

Zozan Çetin

zozan.yaniyorum.gorsel3

Cümleleri toparlama kudreti bile bulamıyorum. Soluksuz ve kan kırmızı günler… Ölüm haberlerinin ardı arkasının kesilmediği, rengini yitirmiş günler. Fakat bu şehir ne kadar da huzurlu! Denizi ne kadar mavi, insanı güleç, barları, kafeleri tıklım tıkış… Sanki bodrumların karanlığında ölümler olmamış, sanki küçük bedeniyle bir çocuğun ölü bedeni dondurucuda saklanmamış, sanki bir yeşilin daha yok edilmesi için adım atılmamış, sanki kadınları seks kölesi yapan adamlar beraat etmemiş gibi… Merhaba! Ben köle pazarında satılan kadınların ülkesine yakın olan, tecavüze uğrayan mültecilerle kalabalıklaşan “kadın dostu” bir kentten bir kadın…

Boğuluyorum ya da ölüyorum! Bilmiyorum bana ne olduğunu ama can çekişiyorum! Huzur insanı rahatsız eder mi? Beni ediyor! Bu şehrin huzuru, beni huzursuz ediyor! Hayatın akışına daldığım için özür dilemek istiyorum, tek tek tüm yitirilenlerden. Düşündükçe deliriyorum çünkü… Meselâ bugün ben, ağız dolusu kahkahalar atarken arkadaşımın yaptığı bir espriye, bedeni cayır cayır yanan sayısız insan çığlık çığlığa kaldı. Artık yoruldum yası, acıyı ve karayı yazmaktan…

zozan.yaniyorum.gorsel4

Ülkenin bir ucunda patlayan bombaların aksine sessiz sedasız duruyor bu şehir. Kaldıramıyorum bunu, sinirlerim bozuluyor! Şehrin güzellemelerini yapıyorlar bol bol, sanki bambaşka bir ülkenin parçasıymışçasına. Heyhat! Deniz mavi olsa ne olur oluk oluk kan akarken coğrafyanın başka bir yanında? Ya da ne olur ben bir kadın olarak Kordon’da salına salına yürüsem birkaç kilometre ötemde kadının köle olarak satılması için satış ofisi varken? Savaşın ortasına sürüklenmiş kadınların acısı kadar ağır her gün beş kadının öldürülmesiyle ilgili haberler… “Biz” yine kadın dostu kentiz ama! Çok özgürüz ve keyfimize diyecek yok!

Yangınlar içindeyim… Ölüm taşıyor içimden. Ve yıllar önce söylenmiş bir mısra geçiyor dilimden: “Hâlâ öldürüyorlar mı esmer yüzlü çocukları eşkıya diye?” Öldürüyorlar, hem de göz göre göre, hiç saklamadan…

Bu ölüm dolu günlerde sessiz ve güçsüzüz. Devam etme gücünü yitiriyorum ben de. Gecenin ortasında, sessiz geçirdiğim ve güldüğüm her ana kızıyorum. Ve tükeniyorum da…

İnsan yandı, söz bitti!

zozan.yaniyorum.gorsel1

Share Button