Didem Türe

Geçen gün yoganın sonunda nameste diye eğilirken zart diye osurdum. Sonra minderde devrile devrile gülmeye başladım. Benim neyime yoga. Senelerce domuz gibi terlemeli, bolca tepinmeli saha sporları yapmış kütük gibi kadınım. Yalın ayak mat üstünde dikelmeli yoga benim neyime. Zaten hayatımda denge olmadığından denge mi de sağlayamıyormuşum. Yogi dedi. Hayatımda denge yok ama bağırsağımda gaz var. Hayat acımasız taşa basmamak gerek.

PooPourri (1) ne biliyor musunuz. Müthiş bir icat. Kaka yapınca yapmamışız gibi oluyor. Böyle kakaya oturmadan klozetin üstündeki suya sıkıyorsunuz. O sıvı alttaki kakanın kokusunu hapsediyor. Bir kadın olarak sanki kokusuz sıçarmışız gibi hatta hiç sıçmazmışız gibi oluyor. Bir sürü kakalı kokulu anım var. Hayat beni böyle yordu. Dolayısıyla benim başıma gelenler ve gelecek ihtimaller için aşırı naif bir icat. Ben 22 yaşımda şehirlerarası otobüste ishal olmuş kadınım. O yaşananlardan sonra allahıma kitabıma sevgilimin klozetini kokutmuşum, yok başkası varken yan kabinde parti vermişim falan… Yalan bunlar sevgili dostlar. İnsan kadın bedenini de bağırsaklarıyla bir bütün halinde kabul edebilmeli. Bir de kusmamız normal; etmemiz mi anormal allasen. Kusan kadın: ayy yazık narin bünyesine yedikleri dokundu… Ama dolu dolu edince yooo dostum bu bir kadına hiç yakışmadı. Yok yeaaa.

Napayım bağırsağıma çiçek mi ekeyim. Yediğime parfüm mü sıkayım. Klozetin 10 kat dibine inip oraya mı bırakayım. Kadın olmak çok zor. Gerçekten çok zor. İnsanın bokunda bile boncuk arıyorlar. Eğer bir ürün yapacaksanız bu gaz yapmayıcı olsun. Doya doya yogada da rahatlayamayacaksam ben daha nerelere gidem. Bir fartforri ürünü bekliyorum sizden. Hadi.

(1) Bu da Pou- Pourri’nin en etkileyici reklamlarından…