Bu bir veda mektubu.

“Her şeyin bir iç zamanı vardı. Kıpırtının, savruluşun ve durmanın. Her şeyin bir zamanı,” diyor Birgül Oğuz, Hah’ta. Her şeyin bir iç zamanı olduğuna duyduğumuz inanç, sürdürmenin/devam etmenin zaman dışı bir alanda bulunduğunu görmemize vesile oldu.

Zamanın içliğinde kıpırtıyı; savruluşu, bulanık ve alelade olmadığını düşündüğümüz bir savruluşu, olağan olan ve güzellik düşleyen bir savruluşu belleğimize yol eyledik. Şimdi, bu
iç zamanın bize bir “durmak” getirdiğini hissediyoruz. Hiç değilse Amargi’nin iç zamanının bunu getirdiğini… Kırılma, yılgınlığa uğrama, rızasız kalma gibi duyguların bulunmayışı,vedalarımızın kulağına telkari küpedir. Bu küpelere minnettarız. Bizi bir arada tutan her şeye minnettarız. Sevgilere, dostluklara, okurlarımıza ve yazarlarımıza, bölüştürdüğümüz işlere,toplandığımız masalara…

Amargi’nin damağımızda bıraktığı tatla söyleyebiliriz: kadınlar, biz hayata çok güzel şarkılar söyledik, elbette karşılıksız kalmayacak (1). Amargi’yi öpe koklaya bir eylemsizliğe yolculuyoruz. Velhasıl sonlandırıyoruz.

Başka bir kıpırtının iç zamanını duyurarak bizi sürükleyecek bir rüzgara dek hoşça kalmanızı diliyoruz.

Sevgiyle…

Amargiweb Ekibi

(1) Yeditepe İstanbul (2001 yapımı TRT dizisi)